Deze blog is afkomstig van: Farmakunde4you

Vorige week vond de diplomering van Farmakunde plaats. Een feestelijke gelegenheid, en het was natuurlijk onwijs leuk dat we dat konden organiseren.

Op zo’n avond is het heel leuk om studenten allemaal in hun mooiste kleding te zien, maar ook om ouders, partners, vrienden en familie te ontmoeten. Maar misschien nog wel het leukste vind ik om de groei te zien.

Studenten (die ik eigenlijk geen studenten meer mag noemen, het zijn nu Farmakundigen) die 4 jaar geleden ietwat onzeker binnen kwamen. Rondkijkend in de gebouwen waar ze nou toch naar toe moesten. Die zaten te stressen omdat ze het rooster niet snapten. Die een jaar later zeiden “nou mevrouw ik weet niet maar dit wordt niks hoor we moeten zoooooveel doen, ik ga dit nooit voor elkaar krijgen”.

Die in jaar 3 een minor kozen, en steeds meer wisten wat ze leuk vonden en waar ze goed in waren. En die in jaar 4 eigenlijk ineens geen studenten meer waren, maar professionals in het werkveld. Het verschil in houding, professionaliteit en persoonlijke ontwikkeling is in jaar 4 al zo goed te zien, die groei is enorm. De student die in jaar 1 nog helemaal achter in de klas ongeïnteresseerd onderuit gezakt op haar telefoon zat (‘Mevrouw, kunt u dat herhalen, want ik kan het niet lezen. Ja, ik moet een bril maar daar heb ik geen zin in.’), staat in jaar 4 vol vuur haar afstudeeronderzoek te presenteren.

En dan staan ze ineens op je diplomauitreiking. Er hoeft niks meer met roosters, Canvas, portfolio’s etc. Ze zijn klaar, het zijn echte Farmakundigen.
Supertrots tussen de ouders/familie/vrienden in, het diploma aan het tekenen.  Sinds ik 2 jaar geleden moeder ben geworden ben ik een zacht ei. Ik kan er niks aan doen. Maar ook op zo’n moment denk “ach kijk ze nou! Mijn (SLB) “kindjes” zijn opgegroeid en gaan weg. Een beetje weemoedig soms, omdat het jammer is als studenten na 4 jaar weg gaan. Maar natuurlijk supergoed en harstikke tof dat zoveel studenten zo’n toekomstplan hebben. Werken, doorstuderen, een combinatie van die twee, alles komt langs.

En op LinkedIn probeer ik met iedereen een connectie aan te gaan om te kunnen volgen waar in het werkveld de kersverse Farmakundigen terecht komen. Ook heel leuk om te zien dat ik over mijn tijdlijn scroll en de een na de andere foto van een trotse Farmakundige mét stralende ouders en diploma te zien.

Er is weer een lichting weg, maar er zijn er nog vier op de HU. Die ook in hun laatste jaar zitten nu. Of pas nét zijn begonnen en hun weg nog aan het vinden zijn. Die nu denken “ja leuk en aardig maar hoe ga ik dit fiksen” Geloof mij, dat gaan jullie. We hebben ieder jaar een hele lading trotse studenten mét een diploma, daar gaan jullie allemaal bij horen!

Top